Loading...
Μια κρουαζιέρα στο Βόσπορο, μια βόλτα στο παρελθόν....χωρίς σχόλια.
Μια μοναδική εμπειρία που έζησα στο ταξίδι μου στην Πόλη!
Το ταξίδι μου στην Κωνσταντινούπολη ήταν κάτι που προγραμμάτιζα καιρό. Ήθελα να βγάλω και αυτόν τον προορισμό από τη λίστα με τους 100 προορισμούς που θέλω να επισκεφθώ σε όλη μου τη ζωή. Πήγα σε όλα εκείνα τα μέρη που με έκαναν να θαυμάσω το βυζαντινό μεγαλείο, την βαριά διακόσμηση των παλατιών, τα εκατομμυρίων αξίας διαμάντια, τους μεγαλόπρεπους κήπους των πασάδων αλλά και την ίδια την σύγχρονη πόλη, με τα μαγαζιά της, τα παχυντικότατα φαγητά της και την πολύβουη ζωή της.
Την κρουαζιέρα στον Βόσπορο, να σας πω την αλήθεια, την σνόμπαρα λίγο. Τι διαφορά μπορεί να έχει αυτήν η κρουαζιέρα από άλλες που έχω κάνει σε κόλπους και κολπάκια σε νησιά και παρανήσια. Λάθος.. μέγα! Μετά από πιέσεις, λοιπόν, δέχτηκα να κάνουμε την πολυσυζητημένη κρουαζιέρα στο Βόσπορο.
Το ταξίδι ξεκίνησε από ένα όμορφο πάρκο στο οποίο είχαμε καθίσει, μετά από ένα λουκούλλειο γεύμα που προηγήθηκε σε ένα υπέροχο ταβερνάκι της πόλης. Αφού ανεβήκαμε στο καραβάκι μας, ο αριθμός των επιβατών του οποίου δεν ξεπερνούσε τους 20 την συγκεκριμένη ώρα, ξεκινήσαμε την διαδρομή από τον Κεράτιο Κόλπο. Τα πρώτα κτήρια που συναντήσαμε ήταν στα δεξιά μας το Πανεπιστήμιο Ticaret της Κων/πολης, το Ahi Celebi Τζαμί και λίγο πιο κάτω το Εμινονού. Γύρω μας τα υπόλοιπα καραβάκια, με τους τουρίστες τους, να έχουν κατακλύσει και αυτά τα νερά του Βοσπόρου. Όσο το καραβάκι έσκιζε τα νερά της θάλασσας και οι γλάροι χόρευαν γύρω μας στολίζοντας το τοπίο, η θέα απλωνόταν γύρω μας δημιουργώντας μια ατμόσφαιρα πιο ζεστή, πιο επιβλητική, πιο μαγευτική. Καθώς ξανοιχτήκαμε περισσότερο, το κρύο μας έκανε να αναζητήσουμε ένα ποτήρι, θα τα έχετε δει φαντάζομαι όσοι έχετε ταξιδέψει στην Τουρκία, με ζεστό τσάι. Ευγενέστατα μας πρόσφεραν στο καραβάκι μας ένα στον καθένα, με αντάλλαγμα μερικά ευρώ.
Επιστρέφοντας στις προνομιακές μας θέσεις, και βλέποντας ανοιχτά, παρατηρήσαμε στα δεξιά μας όλα αυτά τα όμορφα εστιατόρια, με τις υπέροχες μαρμάρινες όψεις να στήνονται το ένα δίπλα στο άλλο, λες και ανταγωνίζονταν μεταξύ τους, ποιο είναι πιο βαρύ, πιο επιβλητικό, πιο ξεχωριστό. Περάσαμε την γειτονιά του Karakoy, μιας από τις πιο παλιές και ιστορικές γειτονιές της Κωνσταντινούπολης. Η γειτονιά αυτή ενώνεται με αυτήν της Εμινονού που περάσαμε πιο πριν με την γέφυρα του Γαλατά, την επιβλητικότητα της οποίας είχαμε θαυμάσει και στην αρχή της διαδρομής μας. Τα πανέμορφα κτήρια δεν σταματούσαν. Μαρμάρινες προσόψεις, βαριά μπαλκόνια, καταπράσινοι και καλλιτεχνικά κουρεμένοι κήποι, τεράστια τζαμί. Λίγο πιο κάτω, το Ντολμά Μπαχτσέ..τι να πούμε για αυτό! Δεν χάσαμε την ευκαιρία μας, βέβαια, να το δούμε και από κοντά, αργότερα. Στην πορεία είδαμε το Ciragan, το ακριβότερο και πολυτελέστερο ξενοδοχείο της Κωνσταντινούπολης, του οποίου η εμφάνιση αλλά και οι ανέσεις, όπως αργότερα μάθαμε, δικαιολογούν κάθε φήμη, το Ortaköy τζαμί, που αν και μικρότερο από τα τζαμί που είχαμε δει ως τότε, εξίσου εντυπωσιακό και ιστορικό. Κάνοντας αναστροφή μετά την γέφυρα Şehitler Köprüsü, περάσαμε στην ασιατική πλευρά του Βοσπόρου. Εκεί το θέαμα ήταν φαντασμαγορικό. Οι πανέμορφες βίλες δίπλα στη θαλάσσια οδό, το Beylerbeyi σαράι, το Uryanizade τζαμί, όλα σε ένα ταξίδι πίσω στο παρελθόν, σαν να τα ζεις εκείνη τη στιγμή. Λέγοντάς σας γι' αυτά είναι σαν να περιγράφω ένα αγαπημένο άρωμα, μια παιδική ευχάριστη ανάμνηση, μπερδεμένη σε φωνές ιμάμηδων και χρωματιστά μπαχαρικά της Πόλης, ξαναζώ κάθε στιγμή από το ταξίδι μου.. Όλη η γραφικότητα των κτηρίων, να στέκονται εκεί τόσα χρόνια, καμαρωτά και θαυμαστά, συγκινούσε κάθε ταξιδιώτη που είχε την τύχη να κάνει αυτήν τη βόλτα στο Βόσπορο.
Γυρνώντας πίσω και φέρνοντας στο μυαλό μου αυτήν την υπέροχη ανάμνηση, το ταξίδι μου σε αυτήν την πόλη, που δεν ήθελα να τελειώσει, τον ρομαντισμό που νιώσαμε πλησιάζοντας λίγη από την δόξα και των μεγαλείο εκείνων των χρόνων, θυμάμαι πόσο ανόητη στάθηκα που δεν ήθελα να κάνω αυτήν την όμορφη κρουαζιέρα, αυτήν την υπέροχη βόλτα στο παρελθόν...
