Loading...ΚΑΣΤΡΟ ΑΣΤΥΠΑΛΑΙΑΣ ΤΟ ΣΥΜΒΟΛΟ ΤΟΥ ΝΗΣΙΟΥ
Η πανέμορφη Αστυπάλαια μπορεί να μοιάζει µε νησί των Κυκλάδων, αλλά ανήκει στα Δωδεκάνησα. Έχει άγρια ομορφιά, δεκάδες παραλίες να την περικυκλώνουν, κουκλίστικη Χώρα και για σύμβολο της ένα βενετσιάνικο κάστρο στη κορυφή του λόφου. Το βράδυ ειδικά που φωταγωγείται γίνεται παραμυθένιο και σε μεταφέρει σε άλλες εποχές. Πλήθος κόσμου κάθε χρόνο που επισκέπτεται το νησί κάνει βόλτα στα ασβεστωμένα σοκάκια, με τα λευκά σπιτάκια με τα μπλε παραθυρόφυλλα και φωτογραφίζεται ανάμεσα στις μπουκαμβίλιες. Όπου και αν κοιτάξει όμως αντικρίζει το Κάστρο της Χώρας που κάποτε αποτελούσε προστασία από τους πειρατές ενώ σήμερα ένα αξιοθέατο μεγάλης σημασίας.
Στα παλιά τα χρόνια.
To κάστρο υπήρξε ο πρώτος οικιστικός πυρήνας της σημερινής Χώρας. Όλα τα σπίτια έξω από αυτό τα έλεγαν στάβλους. Πρωτοχτίστηκε πάνω στα ερείπια βυζαντινού κάστρου, που κι αυτό με τη σειρά του χτίστηκε πάνω στα ερείπια της αρχαίας ακρόπολης.
Τη σημερινή του μορφή την πήρε το 1413 με την ανακατασκευή του από τον Giovanni Zanachi Querini. Πρόκειται για πραγματικό μνημείο των συνθηκών διαβίωσης στο Αιγαίο, την εποχή που οι πειρατές αλώνιζαν το αρχιπέλαγος ληστεύοντας και πυρπολώντας . Οι Αστυπαλιώτες την ημέρα δούλευαν έξω στα κτήματα και το βράδυ κλείνονταν μέσα στο κάστρο από τον φόβο των ληστών – πειρατών. Πάνω από την πόρτα στο κάστρο υπάρχει ακόμη μια τρύπα, ο φονιάς, από την οποία έριχναν καυτό νερό ή άφηναν ελεύθερα μελίσσια για να διώξουν τους ληστές. Στο εσωτερικό του κάστρου υπήρχαν περίπου 400 σπίτια, όλα τριώροφα και κτισμένα κολλητά το ένα με το άλλο, με στενά δρομάκια που μόλις χωρούσε να περάσει άνθρωπος. Μόνο μετά το 1930 άρχισαν να κατασκευάζονται σπίτια έξω από το κάστρο και να μετατρέπονται οι στάβλοι σε σπίτια προσθέτοντας νέους χώρους ή ορόφους.
Αρχιτεκτονική του κάστρου.
Το τείχος του κάστρου σχηματίζει δακτυλίδι που ουσιαστικά αποτελείται από δύο παράλληλα τείχη που ενδιάμεσα τους, στους ελεύθερους χώρους διαμορφώνονται κατοικίες. Η μοναδική είσοδος πλαισιώνεται από δύο ισχυρούς με αγκωνάρια κτισμένους πύργους. Το εσωτερικό είναι κτισμένο με χαμηλό σταυρόλιθο και αποτελεί αδιάψευστο στοιχείο της φραγκικής αρχιτεκτονικής. Στην βάση της εισόδου ανοίγεται η στοά όπου δεξιά και αριστερά υπάρχουν λίθινα πεζούλια που χρησίμευαν για να κάθονται και να ξεκουράζονται οι κάτοικοι κάνοντας κοινωνικές επαφές και εμπορικές συναλλαγές. Τέλος στη νότια άκρη του κάστρου βρίσκεται ο άλλος πύργος, τετραώροφος γνωστός ως Σαράι και αγναντεύει όλο το πέλαγος.
Κρυμμένοι θησαυροί.
Δυο ολόλευκες εκκλησίες στο εσωτερικό του κάστρου αποτελούν σήμερα τη ζωντανή εξαίρεση στην αφημένη από τον χρόνο Καστροπολιτεία. Η Παναγιά, άλλοτε μητροπολιτικός ναός με το ιδιαίτερο διάκοσμο με φύλλα χρυσού που φέρει το ξυλόγλυπτο εικονοστάσι, αλλά και τον γλυπτό δικέφαλο αετό που κοσμεί το πάτωμα του ναού, και ο αρχαιότερος ναός του Αγίου Γεωργίου (1790) με το πανέμορφο ξυλόγλυπτο τέμπλο στο εσωτερικό του. Δύο υπέροχες μονόκλιτες βασιλικές με γαλάζιους τρούλους που αποτελούν την ωραιότερη χρωματική πινελιά στο εσωτερικό του βενετσιάνικου κάστρου.
Όλα αυτά τα χρόνια, το κάστρο έχει υποστεί διάφορες καταστροφές από τους σεισμούς, τους βομβαρδισμούς των Γερμανών αλλά και από τους κατοίκους που έπαιρναν από τα ερειπωμένα σπίτια τα δομικά υλικά για να κτίσουν σπίτια έξω από αυτό. Σήμερα όμως συνεχίζει να στέκει αγέρωχο ξεπερνώντας κάθε αντιξοότητα και αγναντεύοντας το γαλάζιο του Αιγαίου.