Loading...
Γίνεται κάποιος να μην ερωτευτεί την Βενετία; Γίνεται ενώ χάνεσαι σε αυτό το μέρος να μην νιώσεις κάτι; Πως μπορεί κάποιος που βρίσκεται σε μια από τις πιο ρομαντικές πόλεις του κόσμου να μην νιώσει ένα σκίρτημα; Η Βενετία είναι η αγαπημένη μου πόλη στην Ιταλία, θα έλεγα, μετά την Ρώμη. Και αυτό, όχι επειδή έχει να μου προσφέρει γνώσεις ή για τα αξιοθέατα, αλλά για αυτά που με έκανε να νιώσω όταν την επισκέφτηκα.
Βρέθηκα λοιπόν, στη "Πόλη στη θάλασσα" όπως την αποκαλούν για τρεις μόνο ημέρες. Από μικρή ήθελα να βρεθώ εκεί. Πάντα ήθελα να βρεθώ στην πόλη που κατακλύζεται από νερό. Στην πόλη που μπορείς να τη δεις όλη πάνω σε μια γόνδολα. Τελικώς, τα κατάφερα. Η αλήθεια είναι πως αν μου δινόταν η ευκαιρία θα ήθελα να μείνω κι άλλο. Ένιωθα μια γαλήνη και ηρεμία εκεί. Με κάποιο τρόπο μαγικό, η Βενετία με έκανε να χαλαρώνω... Είδα αρκετά πράγματα θα έλεγα αν και προτίμησα περισσότερο να χαλαρώνω και να απολαμβάνω βαρκάδες και αυθεντικό Ιταλικό καφέ. Πότε θα είχα ξανά την ευκαιρία; Δεν ήξερα...
Σίγουρα υπάρχουν σημαντικά αξιοθέατα στη Βενετία, όπως και σε άλλη πόλη, αλλά είναι κάτι άλλο αυτό που σε ελκύει εκεί. Δεν είναι τα αξιοθέατα, ούτε οι πλατείες όπως σε όλες τις Ιταλικές πόλεις. Είναι αυτό το ξεχωριστό και το παραμυθένιο που σου γεννά σε κάθε βλέμμα...
Basilica di San Marco
Μπορεί κανείς να αντισταθεί σε αυτή την εικόνα; Φυσικά και δεν το κατάφερα. Η Βασιλική του Αγίου Μάρκου ήταν ένα από τα πρώτα πράγματα που έκανα στην Βενετία "μου". Όσο επιβλητικό είναι το εξωτερικό του άλλο τόσο και το εσωτερικό του. Ένας ναός φανερά επηρεασμένος από την Βυζαντινή αρχιτεκτονική και τέχνη. Είχα θαμπωθεί. Ήταν ένα έργο τέχνης και δεν βρισκόταν σε καμβά. Ήταν αληθινό και ήμουν πολύ τυχερή που βρισκόμουν εκεί.
Η είσοδος στον ναό ήταν ελεύθερη, αν και θα πλήρωνα για να μπω μέσα, ανεξάρτητα από το κόστος. Ψηφιδωτά από χρυσό κοσμούσαν τους τοίχους και κατέκλυζαν τον ναό. Ήταν κάτι τελείως καινούριο για εμάς, μιας και δεν είχα την τύχει να δω ποτέ πριν κάτι ανάλογο.
Παλάτι του Δόγη
Η μέρα εξελίχθηκε ακόμα πιο όμορφα. Μετά από την πλατεία και την Βασιλική του Αγίου Μάρκου και φυσικά έναν καφέ για χαλάρωση, βρέθηκα στο Παλάτι των Δόγηδων. Ένα παλάτι γοτθικής αρχιτεκτονικής που πραγματικά μου είχε κόψει την ανάσα. Είχα μείνει άφωνη. Ένα μεγαλοπρεπή κτήριο που δεσπόζει στην πόλη φανερώνοντας την απαράμιλλη ομορφιά του. Το εσωτερικό του με καθήλωσε ακόμα περισσότερο. Τεράστιες μεγαλοπρεπείς αίθουσες με αμέτρητες ζωγραφιές από διάσημους ζωγράφους.
Η αλήθεια είναι πως η είσοδος ήταν λίγο ακριβή, ωστόσο, θεωρώ πως το εσωτερικό του μας αντάμειψε πλήρως. Η ουρά για την είσοδο ευτυχώς δεν ήταν μεγάλη και το εισιτήριο κόστιζε 20€ ενώ το φοιτητικό 13€. Ένα παλάτι σύμβολο για την Βενετία που τη χαρακτηρίζει και είναι από τα κύρια αξιοθέατα της. Θα ήταν μεγάλο λάθος να μην πραγματοποιούσαμε μια επίσκεψη...
Βαρκάδα
Η δεύτερη μέρα ήταν αφιερωμένη στις υπέροχες βαρκάδες. Μέχρι την άφιξη μου στη Βενετία δεν γνώριζα πως ουσιαστικά, είναι μια πόλη χτισμένη πάνω σε μια ομάδα 118 νησιών τα οποία χωρίζονται από κανάλια και ενώνονται με γέφυρες. Θα μπορούσα να κάνω βόλτα με την γόνδολα, κάθε μέρα και για μια ζωή...
Είδα όλη την πόλη μέσα σε λίγες ώρες, έβγαλα φωτογραφίες, θαύμασα τα κτήρια... Η πόλη φαίνεται παλιά. Ίσως και να είναι, μιας και τα κτήρια δεν μοιάζουν και τόσο καινούρια. Αλλά έχουν την δική τους χάρη. Όπου και αν κοιτούσα μπορούσα να διακρίνω την γοτθική νοοτροπία αλλά και τα μικρά οθωμανικά στοιχεία των κτηρίων. Ήμουν σε μια πόλη κόσμημα και εκείνη ήταν η στιγμή που το συνειδητοποίησα για τα καλά...
T Fondaco Dei Tedeschi
Έπειτα από μια ήσυχη δεύτερη μέρα ήταν η ώρα για εξερεύνηση. Έπρεπε να γνωρίσω περισσότερα για την Βενετία. Έτσι αποφάσισα να επισκεφτώ το πολυτελές εμπορικό κέντρο της Βενετίας δίπλα στη γέφυρα Rialto. Υπάρχει μέρα που να αρχίζει καλύτερα από μια μέρα με ψώνια; Αυτό σκέφτηκα και δεν έχασα χρόνο μιας και μετά είχα μεγάλες βλέψεις για την εξέλιξη της ημέρας.
Η αλήθεια είναι πως το εμπορικό αυτό κέντρο δεν μοιάζει καθόλου με κάτι τέτοιο. Πιο πολύ θα έλεγα πως μοιάζει με κάποιο παλάτι ή έστω κάποιο μουσείο καθώς είναι τελείως αριστοκρατικό.
Ponte dei Sospiri
Ήταν η πιο συγκινητική και ανατριχιαστική στιγμή ταυτόχρονα, σε όλο το ταξίδι μου. Δεν έχασα την ευκαιρία να μπω και πάλι σε μια γόνδολα και να δω ξανά το Παλάτι των Δόγηδων από κοντά. Ήθελα να το κάνω ξεχωριστά και όχι την ίδια ημέρα όπως θα έκαναν πολύ για να "κερδίσουν χρόνο". Ήθελα να τα δω ξανά όλα και να αντικρίσω την γέφυρα από την οποία οι φυλακισμένοι οδηγούνταν στους θαλάμους ιερής εξέτασης με το μέλλον τους να μοιάζει αβέβαιο...
Είχα ακούσει τις ιστορίες και είχα διαβάσει πολλά σχετικά άρθρα, αλλά το να το βλέπεις είναι το κάτι άλλο. Ήταν κάτι τελείως ξεχωριστό που διέφερε πολύ από τα συναισθήματα που μου είχαν δημιουργηθεί όταν απλά διάβαζα πληροφορίες. Ήθελα το ταξίδι μου στη Βενετία να τελειώσει με αυτό το τρόπο, για να με βάλει σε σκέψεις. Για να γυρίσω κάποια μέρα ξανά...
