Βερολίνο: East Side Gallery.


Loading...

Στο σημείο συνάντησης του παλιού με το νέο Βερολίνο βρίσκεται η μεγαλύτερη και μακροβιότερη έκθεση σε ανοιχτό χώρο στον κόσμο με 101 τοιχογραφίες στο σύνολο. Η Ίστ Σάιντ Γκάλερι είναι ένα κομμάτι του τείχους του Βερολίνου, μήκους 1,3 χιλιομέτρων κατά μήκος της οδού Mühlenstrasse στην περιοχή του πρώην ανατολικού Βερολίνου που θεωρείται πλέον πολιτιστική κληρονομιά. Ένα ξεχωριστό αξιοθέατο που δε πρέπει να παραβλέψεις, όπου η τέχνη εκφράζει μια μοναδική στιγμή της ιστορίας μιας διαιρεμένης Γερμανίας.

Το σύμβολο του Ψυχρού Πολέμου.

Το Τοίχος του Βερολίνου, Berliner Mauer στα Γερμανικά, πρόκειται για ένα τοίχο ύψους δύο μέτρων, που χώριζε το Βερολίνο σε Ανατολικό και Δυτικό.  Χτίστηκε το 1961 από τις αρχές της Ανατολικής Γερμανίας για να συγκρατήσει τη φυγή των κατοίκων της προς τη Δύση και γκρεμίστηκε από τους Βερολινέζους και των δύο πλευρών στις 9 Νοεμβρίου 1989. Η απόφαση δημιουργίας του εγκρίθηκε από την Ανατολική Γερμανία και τη νύχτα της 12ης προς τη 13η Αυγούστου του 1961 άρχισε να υψώνεται ανάμεσα στα δύο τμήματα του Βερολίνου ένα διαχωριστικό συρματόπλεγμα, που εμπόδιζε την ελεύθερη επικοινωνία του Δυτικού με το Ανατολικό Βερολίνο και την υπόλοιπη Ανατολική Γερμανία. Αργότερα, καθώς οι σχέσεις μεταξύ Ανατολικής και Δυτικής Γερμανίας οξύνονταν, το συρματόπλεγμα αντικαταστάθηκε με τοίχο από μπετόν, ενισχυμένο με συρματόπλεγμα στην κορυφή. Φρουρείτο σε διάφορες διόδους και από σκοπιές κατά διαστήματα, σε όλο το μήκος του, που έφθανε τα 45 χιλιόμετρα. Η απομόνωση του Δυτικού Βερολίνου από την ενδοχώρα της Ανατολικής Γερμανίας εξασφαλίστηκε με ηλεκτροφόρα καλώδια και προβολείς που σάρωναν κάθε σπιθαμή του γυμνού εδάφους. Στη διάρκεια των 28 χρόνων της ύπαρξης του Τείχους, τουλάχιστον 136 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους προσπαθώντας να διαφύγουν στη Δύση. Υπήρξε το απτό παράδειγμα μιας κατά τα άλλα αόρατης διαμάχης  μεταξύ της ‘’δημοκρατικής’’Δύσης και της ‘’κόκκινης’’ Ανατολής.

Μια παλέτα συμφιλίωσης.

Με τη πτώση του Τοίχους το 1989 χιλιάδες καλλιτέχνες από όλο τον κόσμο έσπευσαν να μεταμορφώσουν την ανατολική πλευρά του, που ήταν ανέγγιχτη μέχρι τότε, με τα έργα τους και να δώσουν ένα νέο πρόσωπο σε μια νέα εποχή. Κύριο χαρακτηριστικό των έργων ήταν η εκδήλωση της χαράς και το αίσθημα απελευθέρωσης εκείνων των ημερών. Οι τοιχογραφίες ως μέσο έκφρασης και προσέλκυσης τουριστών ήταν διαδεδομένη αλλά με διάσπαρτες τοιχογραφίες και μόνο στη δυτική μεριά του τείχους. Η δημιουργία των καλλιτεχνών στην ανατολική μεριά μετά την πτώση, μετέτρεψε το τσιμέντο σε μια συνεχή δήλωση ελευθερίας και αγάπης.

101 δηλώσεις ανθρωπιάς.

Τόσα είναι και τα έργα που δημιουργήθηκαν στην Ανατολική πλευρά του Τοίχους. Πολλές από τις τοιχογραφίες αποτελούν θέματα για καρτ-ποστάλ. Η έκθεση είναι ένα μείγμα πολιτικής, τέχνης και υπερρεαλισμού. Σίγουρα θα αναγνωρίσεις κάποια από τα γκράφιτι. Φρόντισε λοιπόν να μάθεις και την ιστορία που έχει το καθένα να πει. Από τις πιο γνωστές δημιουργίες είναι το “mortal kiss” που απεικονίζει τον Erich Honecker, γενικό γραμματέα του κομμουνιστικού κόμματος της Ανατολικής Γερμανίας να δίνει ένα φιλί στο στόμα με τον Leonid Brezhnev, γενικό γραμματέα του κομμουνιστικού κόμματος της Σοβιετικής Ένωσης, ή το έργο “Trabi” της Birgit Kinder, που απεικονίζει το γνωστό αυτοκίνητο των ανατολικογερμανών Trabant, να σπάει το Τείχος.