Loading...
Ίσως ακόμα ευγνωμονώ τον ντόπιο που μου είπε να επισκεφτώ οπωσδήποτε την συνοικία Oltrarno. Θυμάμαι είπε "αν δεν δεις την πόλη από εκεί και αν δεν περπατήσεις στα στενά δρομάκια της, έχεις χάσει την Φλωρεντία"... Για να το λέει αυτό κάποιος ντόπιος κάτι παραπάνω θα ξέρει. Κατάφερα λοιπόν, μια φορά ως τώρα, να επισκεφτώ την Λουλουδένια πόλη της Ιταλίας. Που δεν μπορεί να είναι άλλη παρά τη Φλωρεντία. Δεν είχα ακούσει και ιδιαίτερα λόγια είναι η αλήθεια αλλά πήρα το ρίσκο και την επισκέφτηκα. Την γνώρισα όλη. Και με τα δικά μου μάτια, ήταν μια πόλη πανέμορφη. Αυτό είχε σημασία για εμένα.
Μια από τις ημέρες που ήμουν στην Φλωρεντία λοιπόν, την αφιέρωσα στην συνοικία Oltrarno για την οποία μου είχε μιλήσει ο ντόπιος. Κατά τη διαδρομή μας ψάχναμε στο διαδίκτυο για να βρούμε κάποιες πληροφορίες. Δεν θέλαμε να επισκεφτούμε ένα μέρος για το οποίο δεν ήμασταν σίγουροι πως αξίζει. Θα αφιερώναμε μια ολόκληρη ημέρα όποτε έπρεπε να είναι κάτι ξεχωριστό. Αποδείχθηκε ένα κρυμμένο διαμάντι. Μια συνοικία που φέρει τα χαρακτηριστικά της Φλωρεντίας και της Ιταλίας όμως έχει το δικό της ύφος.
Ετοιμαστείτε να ακούσετε την εμπειρία μου και να γνωρίσετε την πόλη μέσα από τα δικά μου μάτια...
Πως έφτασα ως εκεί;
Για να φτάσουμε στην συνοικία Oltrarno που αποδείχθηκε ότι είναι ένα από τα σημαντικότερα αξιοθέατα της πόλης, έπρεπε να διασχίσουμε τον ποταμό Άρνο. Περάσαμε στην απέναντι όχθη και βρεθήκαμε στην συνοικία "πέρα από τον Arno". Αυτό σημαίνει το όνομα της συνοικίας αυτής. Μέσα σε μόλις 1 ώρα από εκεί που βρισκόμασταν είχαμε φτάσει.
Είχαμε ενθουσιαστεί γιατί περιμέναμε κάτι τελείως διαφορετικό. Όχι με την καλή έννοια. Από την άλλη, αντικρίσαμε μια περιοχή που έχουν αλλάξει ελάχιστα πράγματα τα τελευταία 400 με 500 χρόνια. Είχαμε άπλετο χρόνο να περπατήσουμε, να περιηγηθούμε, να γνωρίσουμε την περιοχή και να δοκιμάσουμε διάφορα παραδοσιακά πιάτα. Και αυτό ακριβώς επρόκειτο να κάνουμε...
Η συνοικία...
Όσο και να περπατούσαμε γύρω μας παντού όλα ίδια. Μια περιοχή χαμένη στο παρελθόν με φούρνους, κουρεία, διαμερίσματα καλλιτεχνών και αναγεννησιακοί κήποι. Κήποι που χτίστηκαν αιώνες πριν και ακόμα δεσπόζουν στην περιοχή για να την ομορφαίνουν. Μια συνοικία που το τουριστικό χάος εξαφανίζεται, ή μάλλον αραιώνεται γιατί υπάρχουν και άλλοι τυχεροί που μαθαίνουν για την Oltrarno.
Ήταν μεσημέρι και είχαμε πεινάσει. Φυσικά ο ντόπιος που είχαμε βρει μας είχε προϊδεάσει και για αυτό. Το εστιατόριο 'O Munaciello είναι ίσως το καλύτερο εστιατόριο που θα μπορούσαμε να βρούμε σε ολόκληρη την Φλωρεντία. Βέβαια φάνηκε πως οι ντόπιο το κρατούν για τον εαυτό τους και δεν το πολυπροτείνουν μιας και ήμασταν οι μόνοι τουρίστες εκεί.
Το καλύτερο όμως ήρθε μετά. Όταν επισκεφτήκαμε τους κήπους Boboli, τους οποίους είχαμε αφήσει για το τέλος. Τι καλύτερα από έναν περίπατο μετά από ένα υπέροχο γεύμα; Περπατούσαμε λοιπόν, μέχρι που φτάσαμε στην κορυφή του λόφου με την ανοιχτωσιά. Οι ντόπιοι την αποκαλούν Piazzale Michelangelo όπως μάθαμε. Εκεί μας περίμενε η καλύτερη θέα που θα μπορούσαμε να έχουμε. Η Φλωρεντία απλωνόταν μπροστά μας και εμείς δεν μπορούσαμε παρά να θαυμάσουμε την παραμυθένια πόλη.
Η επιστροφή!
Μετά από αρκετή ώρα χαλάρωσης στο λόγο αποφασίσαμε να φύγουμε. Πήγαμε να πιούμε έναν αυθεντικό Ιταλικό καφέ σε μια καφετέρια στη συνοικία και στη συνέχεια πήραμε το δρόμο της επιστροφής. Η συνοικία Oltrarno ήταν απρόσμενα ωραία εμπειρία. Μια εξόρμηση σε ένα γραφικό χωρίο ήταν κάτι που δεν περιμέναμε πως θα κάναμε σε ένα ταξίδι σαν και αυτό.
Ξεχωριστή εμπειρία που σίγουρα αξίζει να την ζήσουν όλοι όσοι επισκεφτούν την Λουλουδένια...
