Loading...
Λίγοι είναι αυτοί που έχουν ακούσει για την Μάλτα και ακόμα πιο λίγοι αυτοί που την έχουν επισκεφτεί. Ποτέ κανείς δεν πίστεψε ότι ένα τέτοιο ταξίδι θα του μάθαινε τόσα πολλά και θα σύλλεγε τόσες πολλές εμπειρίες. Κι όμως. Μόνο δύο ημέρες στην Μάλτα ήταν αρκετές για να φέρουν τα πάνω κάτω στη ζωή μου. Δύο ημέρες στο διαμάντι της Μεσογείου ήταν αρκετές για να καταλάβω τι πάει να πει παράδεισος. Γιατί αυτό είναι η Μάλτα. Όσο αδιάφορη και να σας ακούγεται.
Ένα τόσο μικρό νησί που κρύβει τόσους πολλούς θησαυρούς που κανείς δεν μπορεί να το πιστέψει. Είδα τα πάντα. Και όταν λέω τα πάντα το εννοώ! Περπάτησα τους δρόμους στη Βαλέτα, έφαγα τοπικά πιάτα, αγόρασα δώρα και σουβενίρ. Πως μπορείς άλλωστε να αντισταθείς; Με μάγεψε... Και αν σας ακούγετε υπερβολικό να ξέρετε πως δεν είναι καθόλου. Μάλιστα είναι ο πιο απλός τρόπος να περιγράψω αυτό που "έκανε" η Μάλτα σε εμένα. Ένα μέρος που είναι λες και έχει πάντα καλοκαίρι. Ακόμα και παγωνιά να έχει, οι καρδιές των ντόπιων θα σε ζεστάνουν. 48 μόλις ώρες χρειάστηκαν για να την ερωτευτώ. Ή μάλλον, για να μην λέω ψέμματα, την ερωτεύτηκα από την πρώτη στιγμή που είδα αυτά τα χρώματα και το απέραντο γαλάζιο.
Απλά θα σας μιλήσω για την δική μου εμπειρία. Τα σχόλια είναι δικά σας. Αλλά να ξέρετε, αυτό που θα νιώσετε θα είναι έντονο. Τόσο, που θα σας γεννηθεί η ανάγκη να την επισκεφτείτε...
Το χωριό του Ποπάυ
Ήταν η στιγμή που το παραμύθι μου βγήκε αληθινό. Θυμόμουν όλα εκείνα τα παιδικά που έβλεπα μικρή με τον Ποπάυ να τρώει σπανάκι. Όλες εκείνες τις φορές που έφαγα απλά και μόνο γιατί του άρεσε και αυτουνού. Όσο αστείο και να ακούγεται λάτρευα τον Ποπάυ. Και όταν είδα το χωριό τρελάθηκα. Ήταν ακριβώς όπως το περίμενα. Ένα μικρό πολύχρωμο εξωπραγματικό χωριό.
Η αλήθεια είναι είναι μεγάλη η απόσταση από τη Βαλέτα ως εκεί αλλά πραγματικά αξίζει. Είτε μιλάμε για κάποιον που είναι παιδί είτε για κάποιον που νιώθει παιδί. Ουσιαστικά, είναι ένα θεματικό πάρκο πλέον με είσοδο 14€ ανά άτομο. Δεν υπάρχει λόγος να το σκέφτεστε. Πραγματικά αξίζει και σίγουρα δεν πρέπει να χάσετε την ευκαιρία όταν βρεθείτε στο ονειρικό αυτό νησί.
Η Μεσαιωνική Mdina
Δεν γινόταν να μην επισκεφτώ την μεσαιωνική αυτή πόλη. Είχα ακούσει αρκετά και με είχε φάει η περιέργεια. Είναι μια πόλη ήσυχη, που μοιάζει πως έχει σταματήσει ο χρόνος κάπου πολύ παλιά. Φυσικά η είσοδος είναι δωρεάν και την στιγμή που έφτασα ήταν η στιγμή που θαμπώθηκα.
Είναι μια πόλη χαμένη στο παρελθόν με πολλές πινελιές από το παρόν, όπως καταστήματα με είδη δώρων και καφετέριες. Μπορώ να πω πως δεν περίμενα να δω κάτι τέτοιο βάσει αυτών που είχα ακούσει. Ναι, περίμενα να είναι κάτι εκθαμβωτικό και ιδιαίτερα αλλά δεν πίστευα ότι θα με ενθουσιάσει τόσο πολύ. Ένιωθα να ταξιδεύω στο παρελθόν και ήμουν χαμένη κάπου πίσω στους αιώνες. Ήταν πολύ καλή επιλογή να το επισκεφτούμε ανεξάρτητα από την απόσταση που έπρεπε να διανύσουμε για να φτάσουμε ως εκεί. Θα το έκανα ξανά και αυτό είναι το μόνο σίγουρο.
Blue Lagoon
Τι κι αν έπρεπε να πάρουμε το καραβάκι και να πάμε στο νησί Κομίνο της Μάλτας; Η "γαλάζια λίμνη" της Μάλτας είναι ένας παράδεισος επί γης. Αυτό ακριβώς σκεφτήκαμε και εμείς και το πρωινό της δεύτερης μας ημέρας κάναμε αυτή την κίνηση. Ήμασταν σίγουροι πως αυτό που έπεται θα μας αποζημιώσει. Και έτσι έγινε!
Νερά γαλάζια που δεν τελείωναν ποτέ. Νερά που μας έκαναν να χαθούμε για λίγο και προφανώς να μην θέλουμε να φύγουμε από εκεί. Είναι ένα συναίσθημα το οποίο έχουν ζήσει και θα ζήσουν όλοι όσοι επισκεφτούν το Blue Lagoon της Μάλτας...
Azure Window
Την στιγμή που νομίζεις πως τα έχεις δει όλα στην Μάλτα έρχεται η φύση να σε διαψεύσει. Έρχεται η στιγμή που ένα θαύμα της φύσης βρίσκεται μπροστά στα μάτια σου και εσύ απλά δεν ξέρεις πως να το διαχειριστείς. Ήμουν πολύ τυχερή που πραγματοποίησα αυτό το ταξίδι πέρυσι το καλοκαίρι. Είδα την δύση του ηλίου εκεί. Τα λόγια δεν μπορούν να περιγράψουν όλα αυτά τα συναισθήματα που μου είχα δημιουργηθεί.
Ήταν κάτι απερίγραπτο. Δυστυχώς πλέον αυτό το μαγευτικό τοπίο δεν υπάρχει λόγω των καιρικών συνθηκών, ωστόσο, ακόμα και έτσι είναι μια απίστευτη εικόνα. Κάτι που σίγουρα συγκινεί και γεμίζει συναισθήματα ακόμα και τους πιο δύσπιστους. Ποτέ δεν κατάλαβα πως ακριβώς υπήρχε εκεί αυτό το "παράθυρο". Πως γίνεται να είχε δημιουργήσει κάτι τέτοιο η φύση;!
