Loading...
Είχε έρθει η στιγμή να επισκεφτώ την Μπρατισλάβα. Ήταν μια απόφαση πραγματικά της τελευταίας στιγμής που η αλήθεια είναι πως μου βγήκε σε καλό. Μια μέρα απλά ξυπνήσαμε με την παρέα μου και αποφασίσαμε να πάμε ένα 3 ήμερο στην όμορφη πρωτεύουσα της Σλοβακίας. Τώρα όλοι εσείς που ακούτε να λέω την Σλοβακία όμορφη, πιθανότατα με περνάτε για τρελή, αλλά είναι αλήθεια. Την πρώτη φορά που άκουσα και εγώ για την Μπρατισλάβα απλά πίστευα πως πρόκειται για μια πόλη χωρίς ιδιαίτερα πράγματα να μου μάθει. Τελικά έκανα λάθος. Ναι δεν είναι σαν το Παρίσι ή τη Ρώμη, αλλά έχει την δική της ομορφιά και χάρη.
Ένα από αυτά που με μάγεψε στην πόλη αυτή είναι το κάστρο Devin. Ναι κι όμως ακούσατε πολύ καλά. Μου έκανε εντύπωση ένα κάστρο. Για να λέμε την αλήθεια όμως, λάτρεψα την θέα από εκεί. Είχε κάτι το ξεχωριστό. ίσως το ποτάμι, ίσως η δύση του ηλίου.. Δεν ξέρω. Ακόμα δεν κατάλαβα. Δεν με απασχολεί κιόλας είναι η αλήθεια. Μου αρκούν τα συναισθήματα που μου είχαν δημιουργηθεί εκείνες τις ώρες που ήμουν στο κάστρο.
Ώρα για περισσότερες λεπτομέρειες. Είναι η ώρα να μάθετε περισσότερα για το Devin Castle της Μπρατισλάβας...
Η διαδρομή.
Η διαδρομή για το κάστρο από την Παλιά Πόλη της Μπρατισλάβας ήταν γρήγορη και δεν χρειάστηκε να ταλαιπωρηθούμε καθόλου. Πήραμε το αστικό λεωφορείο με το νούμερο 29 από τη στάση που βρίσκεται κάτω από τη γέφυρα UFO. Το λεωφορείο μας άφησε στη πίσω πλευρά του κάστρου διανύοντας απόσταση μόλις 20 λεπτών και θα έμενε εκεί ως τη στιγμή που θα μαζευόταν κόσμος για την επιστροφή.
Κατεβαίνοντας από το λεωφορείο περπατήσαμε ελάχιστα λεπτά ώστε να φτάσουμε στην είσοδο και να αγοράσουμε το εισιτήριο μας για το Κάστρο. Η αλήθεια είναι πως πίστευα πως θα έπρεπε να πληρώσω κάτι παραπάνω από 5€ για να μπω σε ένα κάστρο σαν αυτό. Κι όμως. Μόλις 5€ για το εισιτήριο της εισόδου. Ευτυχώς δεν υπήρχε μεγάλη ουρά αναμονής και οι εργαζόμενοι στον γκισέ των εισιτηρίων έκαναν την δουλεία τους γρήγορα και σωστά.
Η εμπειρία μου!
Δεν μοιάζει σε τίποτα με άλλα κάστρα είναι η αλήθεια. Ήταν τακτοποιημένο και άξιζε πραγματικά την εξερεύνηση. Περάσαμε λίγο παραπάνω από τη μισή μας ημέρα εκεί και δεν το μετάνιωσα. Ναι φυσικά μπορούσαμε να δούμε άλλα πράγματα αλλά θα χάναμε την ευκαιρία να δούμε αυτό.
Το κάστρο είχε πλακόστρωτα δρομάκια για να είναι πιο εύκολο να περπατήσεις. Αμέτρητες φωτογραφίες και πολλά λεπτά απλά για να χαζεύω γύρω μου. Κάποια στιγμή θυμάμαι είχα παγώσει και κοιτούσα τους τοίχους του κάστρου. Δεν είχαν κάτι το διαφορετικό απλά ένιωθα την ανάγκη να το κάνω. Περπατήσαμε αρκετά ώσπου φτάσαμε στο πάνω μέρος. Εκείνη ήταν η στιγμή που ένιωθα πως τα είχα δει όλα στη ζωή μου. Αυτή η θέα ήταν κάτι που με είχα κάνει να χάσω το μυαλό μου. Έβλεπα τον ήλιο να δύει στην συμβολή του Δούναβη και του Μοράβα. Όσο και να το περιγράψω δεν θα το νιώσετε ποτέ αν δεν το δείτε από κοντά.
Κρυμμένη ομορφιά...
Υπάρχουν πολλοί θρύλοι γύρω από το κάστρο αυτό. Λένε πως κόρες φυλακισμένων του κάστρου έπεφταν από εκεί με σκοπό να πεθάνουν. Ακόμα, στα θεμέλια του κάστρο ήταν χτισμένη η πρώτη μικρή Χριστιανική εκκλησία βόρεια του Δούναβη. Έμαθα πολλά που δεν νομίζω να τύχαινε να ανακαλύψω με κάποιον άλλο τρόπο.
Κατεβήκαμε πως τα κάτω και αποφασίσαμε να φάμε κάτι παραδοσιακό σε ένα από τα δύο εστιατόρια που έχει και να πιούμε και ένα καφέ στα γρήγορα. Θέλαμε να ολοκληρώσουμε την υπέροχη αυτή η μέρα. Μετά έπρεπε όμως να φύγουμε γιατί είχε αρχίσει να πέφτει ο ήλιος για τα καλά. Δεν ήθελα καθόλου να φύγω. Η πόλη όμως μας περίμενε και ήταν ώρα να την γνωρίσουμε τη νύχτα...
