Παραλίες άγριας ομορφιάς στην Ικαρία.


Loading...

Η ανυπότακτη Ικαρία, στη άκρη του Αιγαίου σε καλεί για εναλλακτικές βουτιές!

Το νησί της γιορτής και της μακροζωίας, προσελκύει κάθε χρόνο όλο και περισσότερο κόσμο που έρχεται για να πάρει μέρος στα πανηγύρια, να χαλαρώσει στις ιαματικές πηγές και φυσικά να κάνει βουτιές στα καταγάλανα νερά. Εδώ θα βρεις παραλίες για όλα τα γούστα οργανωμένες και μη, εύκολα προσβάσιμες και δύσκολα, δημοφιλείς και απομονωμένες αλλά όλες εξίσου ονειρικές. Αν είσαι από αυτούς που ψάχνουν τη περιπέτεια ή απλά θέλεις να ζήσεις κάτι το διαφορετικό αυτές είναι οι πιο ‘’ατίθασες’’ παραλίες του νησιού που δε χαρίζονται έτσι απλά αλλά πρέπει να τις ανακαλύψεις.

Πάμε για τρέλες στις Σεϋχέλλες!

Η πιο γνωστή παραλία του νησιού και μία από τις ομορφότερες σε όλη την Ελλάδα είναι η παραλία Σεϋχέλλες. Όχι μη μπερδεύεσαι από το όνομα της, είσαι στο σωστό νησί! Η ονομασία βέβαια σε προϊδεάζει για σκηνικό εξωτικό. Και όχι άδικα. Ψιλό βότσαλο ανάμεικτο με ψιλή άμμο, νερά με χρωματιστούς μοναδικούς, γρανιτένιοι βράχοι, κρυμμένες υποθαλάσσιες σπηλιές έτοιμες για εξερεύνηση. Τοπίο μαγικό, άγριο, αγνό, πέρα για πέρα γοητευτικό. Βρίσκεται στη νοτιοδυτική πλευρά του νησιού της Ικαρίας, 25 χλμ. περίπου δυτικά από τον Άγιο Κήρυκο και δημιουργήθηκε κατά λάθος! Πριν από αρκετά χρόνια, συγκεκριμένα το 1985, έγινε κατολίσθηση βράχων κατά τη διάνοιξη τούνελ για τη δημιουργία δρόμου από και προς το χωριό του Μαγγανίτη. Οι βράχοι έπεσαν κατρακυλώντας στο νερό και με τα χρόνια το νερό έκανε τη δουλειά του ή καλύτερα το θαύμα του και δημιούργησε αυτό το παραδείσιο σκηνικό. Η πρόσβαση στην παραλία θέλει κόπο, ιδρώτα και ορειβατικές δεξιοτεχνίες. Απαιτείται μισή ώρα κατάβαση ανάμεσα στα βράχια μέσω ενός μονοπατιού που ξεκινάει από τον κεντρικό δρόμο και συνεχίζει παράλληλα με την κοίτη του ποταμού. Η κατάβαση γίνεται «με δική σας ευθύνη» όπως ξεκαθαρίζει η πινακίδα στο ξεκίνημα της επικίνδυνης διαδρομής.


Νας. Μια ‘’θεϊκή’’ παραλία!

Η παραλία Νας βρίσκεται στον ομώνυμο οικισμό λίγα χιλιόμετρα μακριά από τον Αρμενιστή. Θεωρείται ότι ο οικισμός πήρε το όνομά του είτε από τη λέξη Ναός είτε από τη λέξη Μα, που λεγόταν η θεά Άρτεμις στη Μ. Ασία και η λατρεία της ήρθε στην Ικαρία κατά τους μεταμινωϊκούς χρόνους. Έτσι, χτίστηκε ναός αφιερωμένος στην Ταυροπόλο θεά Άρτεμις. Το όνομα Ταυροπόλος ή Ταυροβόλος, καταδεικνύει την ιδιότητα της θεάς ως γονιμοποιός δύναμη της φύσης και της φθοράς, και προστάτης των θαλασσοπόρων.στη παραλία θα βρεις τα απομεινάρια αυτού του ναού. Είναι από τις πιο δημοφιλείς και πολυσύχναστες παραλίες του νησιού και παρόλο το μικρό της μέγεθος συγκεντρώνει αρκετό κόσμο, κυρίως νεαρής ηλικίας. Σε όλο της το μήκος έχει άμμο και ψιλό βότσαλο με κρυστάλλινα νερά, τα οποία ωστόσο ακόμα και όταν φυσάει ελάχιστα είναι επικίνδυνα λόγω των ρευμάτων. Επιπλέον όταν πνέουν βόρειοι άνεμοι δημιουργούνται μεγάλα κύματα, τα οποία είναι πιθανόν να σε παρασύρουν στα βράχια. Ακριβώς λόγω αυτής την επικινδυνότητας των νερών, υπάρχει σκοινί από την παραλία μέχρι βαθιά στη θάλασσα, το οποίο σε περίπτωση ανάγκης θα σε βοηθήσει να βγεις στην ακτή. Ο Νας είναι επίσης ιδιαίτερα δημοφιλής στους γυμνιστές και τους φίλους του ελεύθερου κάμπινγκ. Η πρόσβαση στην παραλία γίνεται οδικώς από τον κεντρικό δρόμο Αγίου Κήρυκου – Αρμενιστή. Αφού περάσεις τον Αρμενιστή και διανύσεις μια απόσταση τριών χιλιομέτρων, θα αφήσεις το μεταφορικό μέσω και θα κατεβείς ένα μονοπάτι με σκαλοπάτια που οδηγεί αρχικά στο ποτάμι και στην συνέχεια, είτε μέσα από το ποτάμι είτε από τα βράχια, στην παραλία.


Πριόνι για τους τολμηρούς!

Ένας κρυμμένος θησαυρός του νησιού είναι η παραλία Πριόνι που βρίσκεται ανάμεσα στον Άγιο Κήρυκο και τα Θέρμα, στα νοτιοανατολικά του νησιού. Ουσιαστικά αποτελεί ένα μικρό όρμο και είναι ιδανική για τους λάτρεις του ψαγμένου, αφού περιτριγυρίζεται από ψηλούς βράχους που φτάνουν τα 10 μέτρα και σε προκαλούν για βουτιές, αλλά και καταδύσεις. Δεν είναι οργανωμένη και έχει πέτρες λίγη άμμο και πανέμορφα νερά. Η πρόσβαση στη παραλία γίνεται δύσκολα, από ένα μονοπάτι που οδηγεί στην παραλία από το παραλιακό δρόμο Αγίου Κηρύκου-Θέρμα, που περνάει από τη συνοικία Φωκιανέϊκα, κάτω από ένα εκκλησάκι. Η πρόσβαση θέλει προσοχή και καλή φυσική κατάσταση.