Ό, τι γίνεται στη Ζάκυνθο, μένει στη Ζάκυνθο…


Loading...

Το Φιόρο του Λεβάντε είναι νησί με βαθιά μουσική παράδοση και φιλόμουσους κατοίκους. Αποτελεί προορισμό τόσο για εκείνους που προτιμούν μια πιο ήρεμη εκδοχή διασκέδασης, όσο και για αυτούς που επιθυμούν να ζήσουν κινηματογραφικές εμπειρίες - κυρίως κωμικού χαρακτήρα - με την παρέα τους. Απευθύνομαι, λοιπόν, σε εσένα που ανήκεις σε αυτήν τη δεύτερη κατηγορία.

Ξυπνάς. Δεν ξέρεις τι ώρα είναι, ούτε πού βρίσκεσαι. Οι πρώτες πρωινές ηλιαχτίδες σε κατατοπίζουν χρονικά, ο παφλασμός του κύματος σου θυμίζει πως είχες αποκοιμηθεί στην ακρογιαλιά. Τα μπουκάλια μπίρας, πάλι, αποκαλύπτουν την αιτία αυτής της ευχάριστης σύγχυσης στο μυαλό σου. Κοιτάς τριγύρω, δεν υπάρχει ψυχή. Η μπαταρία του κινητού σου σε έχει "προδώσει", στερώντας σου τη δυνατότητα να επικοινωνήσεις με την παρέα σου. Με λίγα λόγια, θεωρείσαι πλέον και επίσημα κοινωνός της διασκέδασης του Λαγανά. Οι μνήμες αρχίζουν να ξυπνούν στο μπερδεμένο σου μυαλό. Όλα ξεκίνησαν με μερικά σφηνάκια. Είχατε γνωρίσει μερικούς τουρίστες από την Αγγλία και η συζήτηση είχε μετουσιωθεί γρήγορα σε χορό, και ο χορός σε ακόμα στενότερη επαφή. Δε μείνατε στο ίδιο μαγαζί. Το πνεύμα της περιπέτειας επιβάλλει συνεχείς εναλλαγές, διαρκή κίνηση και νέες γνωριμίες. Σε κάποιο από τα club η παρέα χωρίστηκε, αφού κάποιος φίλος σου κυνήγησε μια Γαλλίδα, ενώ ένας Ιταλός δέσμευσε την κολλητή σου. Κανένα πρόβλημα. Πώς να χαθείς όταν το χάος θεωρείται δεδομένο; Να, όμως, που το ξημέρωμα έχει εκδιώξει το χάος και πλέον καλείσαι να επανέλθεις στην τάξη. Μαζεύεις τα μπουκάλια, καθώς διακατέχεσαι από περιβαλλοντική συνείδηση ακόμα και αυτές τις πρώτες πρωινές ώρες και με σκέψη θολωμένη από το αλκοόλ και την εξάντληση. Αφήνεις πίσω σου την παραλία και επιστρέφεις στον τόπο του εγκλήματος, ή για την ακρίβεια των πολλαπλών εγκλημάτων. Ο κεντρικός δρόμος έχει σχεδόν ερημώσει, τα φώτα έχουν σβήσει, το ελληνικό Λας Βέγκας έχει αποκοιμηθεί. Οι πρώτες διακοπές της παρέας ξεκίνησαν με τον καλύτερο τρόπο, ακριβώς όπως το φανταζόσασταν και το σχεδιάζατε. Τότε μόνο συνειδητοποιείς πως δεν έθεσες τη σημαντικότερη ερώτηση. Πώς βρέθηκες στην παραλία; Και, κυρίως, τι έκανες εκεί; Αλλά τι σημασία έχει; Γιατί να αισθανθείς ενοχές; Άλλωστε, ό, τι γίνεται στη Ζάκυνθο, μένει στη Ζάκυνθο.