Λονδίνο: Επίσκεψη στο μουσείο της Μανταμ Τισό!!!


Loading...

Εννοείται πως όταν πας στο Λονδίνο έχεις τόσα πολλά πράγματα να κάνεις και να δεις. Αυτό είναι δεδομένο. Δεν μπορείς να παραλείψεις το Big Ben και το Μάτι του Λονδίνου. Φυσικά και τα επισκέφτηκα. Αλλά το Λονδίνο είναι τόσα πολλά. Το έχουμε στο μυαλό μας σαν την πόλη που βρέχει πάντα και δεν έχει ποτέ καλό καιρό για να χαρείς την μέρα σου. Κι όμως, υπάρχουν τέτοιες μέρες. Και είναι πολλές! Όλοι όσοι έχουν επισκεφτεί το Λονδίνο το αγάπησαν για αυτά που τους χάρισε απλόχερα. Έτσι κι εγώ. Δεν μπόρεσα να αντισταθώ στην απαράμιλλη ομορφιά του και στους τόσους κρυμμένους θησαυρούς. Τόσες πολλές φωτογραφίες να μου θυμίζουν εκείνες τις ημέρες. Τόσα μαγαζιά που αγάπησα και πήγα ξανά και ξανά και ας έμεινα μόνο 5 μέρες εκεί. Ένα ήταν το αξιοθέατο όμως που μου κέντρισε το ενδιαφέρον και την περιέργεια. Για την ακρίβεια το αξιοθέατο δεν θα έλεγα πως είναι ο κατάλληλος όρος. Όπως και να χει, του Μουσείο της Μαντάμ Τισό με κατέπληξε. Η αλήθεια είναι πως δεν είχα ακούσει και πάρα πολλά για αυτό στο παρελθόν, αλλά ευτυχώς έκανα την κίνηση και το επισκέφτηκα. Έτσι απλά, για την εμπειρία. Δεν μας δίνονται καθημερινά τέτοιες ευκαιρίες. Ίσως όμως πρέπει να σου δώσω περισσότερες πληροφορίες. Αξίζει να μάθεις περισσότερα. Και που ξέρεις, μπορεί κάποια μέρα να σου δοθεί και εσένα η ευκαιρία.

Για να δούμε...

Η άφιξη στο μουσείο...

Το μουσείο κέρινων ομοιωμάτων βρίσκεται στην περιοχή Marylebone και είναι στη διάθεση του κοινού καθημερινά από 09:30 έως τις 17:30. Δεν απέχει και πολύ από το κέντρο της πόλης, ωστόσο, υπάρχουν διάφορα μέσα μεταφοράς. Εμείς κάναμε το λάθος και επιλέξαμε το ταξί, με σκοπό να φτάσουμε νωρίς και να μην ταλαιπωρηθούμε. Μεγάλο λάθος. Τεράστιο θα έλεγα! Μπορείτε απλά να πάρετε κάποιο λεωφορείο που είναι και η πιο οικονομική επιλογή. Φτάνοντας στο μουσείο πάθαμε σοκ. Κανείς δεν μπορεί να φανταστεί πόσοι άνθρωποι υπήρχαν στην ουρά για την αγορά των εισιτηρίων και την είσοδο στο μουσείο. Νομίζω περιμέναμε περίπου μια ώρα ώσπου φτάσαμε στον γκισέ για τα εισιτήρια και ήρθε το εγκεφαλικό. Ίσως να μην το πιστέψετε, αλλά τα εισιτήρια κοστίζουν 50€ ανά άτομο. Τιμή εξωφρενική αλλά τελικά αποδείχθηκε πως άξιζε. Δυστυχώς δεν είχαμε σκεφτεί να αγοράσουμε τα εισιτήρια μας από το internet. Αγοράσαμε λοιπόν, τα εισιτήρια και μετά από όλη αυτή την αναμονή είχε έρθει η στιγμή να θαυμάσουμε το εσωτερικό του μουσείου.

Τα κέρινα ομοιώματα.

Τελικά ναι, τα χρήματα για την αγορά του εισιτηρίου άξιζαν. Δεν πίστευα στα μάτια μου. Όλα φάνταζαν τόσο αληθινά. Δεν έμοιαζαν με κέρινα ομοιώματα. Όπου και να κοιτούσα ήταν λες και βρισκόμουν ανάμεσα σε διασημότητες, θρύλους της μουσικής, και ιστορικά πρόσωπα. Ο Einstain, η Βασίλισσα Ελισάβετ, ο Usain Bolt, ο Bob Marley και άλλοι πολλοί ήταν εκεί. Ένιωθα κάπως περίεργα. Ή μάλλον ιδιαίτερα. Ήταν μια τόσο ξεχωριστή εμπειρία που ποτέ δεν περίμενα πως θα ζήσω. Αλλά υπήρχαν κι άλλα. Ως λάτρης της Marvel και του Star Wars μόλις είδα τα αντίστοιχα εκθέματα πάγωσα. Ήταν λες και ήμουν παιδάκι που μόλις είχε πάρει δώρο ένα μπαλόνι, ή κάτι τέτοιο. Δεν μπορώ να το περιγράψω. Συναρπαστικό ήταν και το γεγονός ότι δεν ήταν απλά τοποθετημένα τα ομοιώματα σε ένα χώρο. Υπήρχαν σκηνικά και ειδική θεματική διακόσμηση.  Τίποτα όμως δεν τελείωνε εκεί...

Ότι πιο συναρπαστικό.

Η συνέχεια όμως ήταν ακόμα πιο ιδιαίτερη. Πίστευα πως τα κέρινα ομοιώματα ήταν αυτό που θα με καταπλήξει και πως δεν υπήρχε κάτι άλλο να περιμένω. Ωστόσο, όταν διαπίστωσα πως υπήρχαν αίθουσες με διαδραστικές δραστηριότητες, όπως το "The Sherlock Holmes Experience" είχα πάθει πλάκα. Ουσιαστικά έπρεπε να λύσεις ένα μυστήριο όπως αυτά που λύνει ο Sherlock για να φτάσεις να δεις το κέρινο ομοίωμα του. Ναι φαντάζομαι δεν ακούγεται και τόσο συγκλονιστικό όμως πιστέψτε με είναι! Όλες οι αίθουσες ήταν μοναδικές. Φυσικά υπήρχαν κάποιες πιο αγαπητές από τους επισκέπτες που χρειάστηκε να περιμένουμε ώρα για να βγάλουμε μια απλή selfie. Πλέον στο album φωτογραφιών μου υπάρχουν φωτογραφίες με την Adele, τον Muhammad Ali και με τον Shakespeare. Έχει κανείς από εσάς φωτογραφίες μαζί τους; Δεν νομίζω!

Απίστευτη εμπειρία!

Μετά από 3 ώρες περίπου, αντιληφθήκαμε πως είχε φτάσει απόγευμα και σιγά σιγά έπρεπε να φύγουμε. Η αλήθεια είναι πως λυπήθηκα. Όσο βρισκόμουν στο μουσείο ένιωθα σας παιδί και ήμουν χαρούμενη. Ήταν μια πολύ όμορφη εμπειρία που σίγουρα θα ήθελα να την ζήσω ξανά. Απλά την επόμενη φορά, θα έκλεινα τα εισιτήρια μέσω internet. Βγαίνοντας από το μουσείο πρόσεξα και τα δύο κέρινα ομοιώματα που βρίσκονται στο στο πλάι στα τζάμια του μουσείου ακριβώς πάνω από το όνομα αυτού. Μια ακόμα φωτογραφία του εξωτερικού του μουσείου επιβαλλόταν...