Loading...
Όλα ξεκίνησαν όταν πήρα την απόφαση να κάνω ένα ταξίδι στο παραμυθένιο Παρίσι. Ήξερα πως θα ερωτευτώ την πόλη από την πρώτη κι όλα στιγμή που θα φτάσω. Είδα πάρα πολλά μέρη και έβγαλα αμέτρητες φωτογραφίες. Ο Πύργος του Άιφελ, η Disneyland, η Παναγία των Παρισίων...Έχει πολλά αυτή η πόλη για να θαυμάσει ένας τουρίστας. Πολλά να αγαπήσει και ακόμα περισσότερα που θα του λείψουν όταν πλέον επιστρέψει στο σπίτι. Έχει αυτό το "κάτι" το Παρίσι, πως να το κάνουμε!
Υπήρξε κάτι που με ενθουσίασε, που αφιέρωσα αμέτρητο χρόνο και αν μπορούσα θα αφιέρωνα περισσότερο. Αυτό, δεν θα μπορούσε να είναι παρά το Μουσείο του Λούβρου. Δεν φαντάζεστε την συγκίνηση και την ευχαρίστηση που ένιωσα, όταν έφτασα εκεί. Ένα μουσείο ξεχωριστό από όλα τα άλλα μουσεία του κόσμου. Κάθε επίσκεψη μοναδική. Κάθε επίσκεψη διαφορετική. Όσες φορές και να το επισκεφτείτε όμως, πάντα θα νιώθετε την ίδια συγκίνηση με την πρώτη φορά.
Μάλλον ήρθε η ώρα να σας δώσω περισσότερες πληροφορίες για την επίσκεψη αυτή. Να μάθετε τα μυστικά του πιο γνωστού μουσείου του κόσμου, μέσα από τα μάτια μου...
Πως έγινε η αρχή..
Έκλεισα τα εισιτήρια μου online. Όσο και αν σας κακοφαίνεται λίγο αυτός ο τρόπος, ή αν σας φαίνεται ριψοκίνδυνος, σε αυτή την περίπτωση είναι ο πιο ασφαλής. Δεν χρειάστηκε καν να περιμένω στην ουρά για τα εκδοτήρια. Τα αγόρασα από το internet, τα εκτύπωσα πριν πάω στο μουσείο και απλά πήγα στην είσοδο, τα έδειξα στους ελεγκτές και ξεκίνησα την εμπειρία. Πολύ σημαντικό είναι να ξέρετε πως πρέπει να είστε εκεί από νωρίς. Έφτασα εκεί στις 12:00 και η ουρά των ανθρώπων που περίμεναν να αγοράσουν εισιτήριο, περνούσε κάθε προσδοκία.
Το Λούβρο εκ των έσω.
Ήρθε η ιερή στιγμή που μπήκα στο μουσείο και άρχισα να περιπλανιέμαι. Ο χάρτης του μουσείου είναι απαραίτητος. Χάθηκα αρκετές φορές και ένιωθα πως βρισκόμουν σε έναν μεγάλο λαβύρινθο. Το καλό είναι πως ήξερα τι με περιμένει μέσα και για αυτό δεν έχασα χρόνο. Το πρώτο πράγμα που επισκέφτηκα ήταν η Μόνα Λίζα. Μετά από πολύ προσπάθεια, κατάφερα να βγάλω μια αξιοπρεπή φωτογραφία, μιας και υπήρχαν αρκετά γκρουπ στην αίθουσα που μου δυσκόλευαν την ζωή. Έπειτα, συνέχισα να ξεναγούμαι στις υπόλοιπες αίθουσες και να γνωρίζω περισσότερα για τον κόσμο μας.
Η "Πτέρυγα της Μεσοποταμίας" και τα "Δωμάτια του Ναπολέοντα" ήταν δυο τμήματα του μουσείου που με ενθουσίασαν ιδιαίτερα. Και ποιος δεν θα ξετρελαινόταν άλλωστε; Είδα ανθρωπόμορφους ταύρους και φυσικά τον Κώδικα του Χαμουραμπί, για τον οποίο είχα διαβάσει τόσα πολλά όταν ήμουν μικρή. Αν νομίζετε πως ξέρετε τι σημαίνει χλιδή, τότε πρέπει να δείτε το δωμάτιο της Μαρίας Αντουανέτας. Νόμιζα πως βρίσκομαι σε άλλη εποχή και πνιγόμουν στα πλούτη. Ίσως ακούγεται αστείο, αλλά πρόκειται για κάτι απίστευτα ξεχωριστό.
Λίγο πριν το τέλος...
Έχοντας ήδη δει όλα όσα υπήρχαν στο μουσείο, διεξοδικά και λίγο πριν την έξοδο μου από τον παράδεισο της τέχνης, είδα κάτι απίστευτο. Μια ανάποδη γυάλινη πυραμίδα, η οποία βρίσκεται αμέσως μετά τα αξιοθέατα, εκεί που βρίσκονται τα μαγαζιά. Με συνεπήρε το γεγονός ότι ήταν γυάλινη. Αφιέρωσα μερικά λεπτά να την κοιτώ και στην συνέχεια έβγαλα κάποιες αναμνηστικές φωτογραφίες. Πήρα μια βαθιά ανάσα, αποχαιρέτησα το μουσείο του Λούβρου και βγήκα έξω. Αντίκρισα τη διάσημη γυάλινη και μεταλλική Πυραμίδα που κοσμεί την αυλή του Ναπολέοντα του μουσείου. Ένα έργο τέχνης το οποίο άφησα για το τέλος, για να μην ανησυχώ για το τι με περιμένει μέσα στο μουσείο. Είχα χρόνο για να βγάλω φωτογραφίες και να το θαυμάσω. Λίγο μετά, το όνειρο τελείωσε...
